Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Customised backpack (rock edition, DIY)


Ερώτημα:  Υπάρχει η τέλεια τσάντα;

Απάντηση (κατόπιν ωρίμου - και επί σειρά ετών - σκέψεως):  Όχι· δεν υπάρχει! 


  Και το ότι δεν υπάρχει πουθενά η τέλεια τσάντα πάνω σ΄αυτόν τον πλανήτη, είναι για μένα μια πονεμένη ιστορία... που πιστεύω πως οι κυρίες της παρέας σίγουρα θα καταλάβουν. 

 Μπορεί μια γυναικεία τσάντα να είναι υπέροχη σχεδιαστικά και όσον αφορά τα υλικά κατασκευής της, ΑΛΛΑ: 


μπορεί να είναι πολύ μικρή / πολύ μεγάλη / χωρίς πολλές θήκες / άβολη στο κράτημα / άβολη στο άνοιγμα / με πολλές εσωτερικές θήκες (όπου θα ψάχνεις ανελέητα για ώρα να βρεις πού στο καλό έχουν χωθεί τα κλειδιά σου) / με λίγες εσωτερικές θήκες (όπου δε θα μπορούν κάπου συγκεκριμένα να χωθούν τα κλειδιά σου και πάλι θα ψάχνεις να τα βρεις ανελέητα εκεί που παρέπεσαν).


  Έψαχνα για καιρό σε μαγαζιά και στο διαδίκτυο για να βρω ένα σακίδιο πλάτης που να με βολεύει, να μου ταιριάζει αισθητικά αλλά να είναι και οικονομικό. Πολλά θες... θα μου πείτε. Και όντως· δεν έβρισκα τίποτε που να είναι αυτό που θέλω.

  Και τι ήθελα, η καψερή; Ένα-δυο ψιλοπραγματάκια!! 😂

  • Ήθελα ένα σακίδιο που να συνδυάζεται σχεδόν με όλα τα χρώματα και ρούχα μου.
  • Που να μη δείχνει ούτε πολύ πρόχειρο, ούτε πολύ καλό· για να μπορώ να το παίρνω στη δουλειά, στη βόλτα, στο περπάτημα με το σκυλί μου, αλλά και στην εκδρομή. 
  • Που να είναι μεγάλο και ευρύχωρο (οι τσάντες μου πάντα θέλω να είναι μεγάλες· σαν την τσάντα του Sport Billy, συνήθως έχουν τα πάντα μέσα και για παν ενδεχόμενο). Απαραίτητη προϋπόθεση, να μπορεί κάπου να χωρέσει και την κάμερά μου (αφού το δικό της τσαντάκι/θήκη είναι μεγάλο και επομένως εξαιρετικά άβολο όταν το κουβαλώ για ώρα. Άντε να φωτογραφίσεις της προκοπής και αξιοπρεπώς, έχοντας στον ώμο την κανονική τσάντα σου, ΚΑΙ το τσαντάκι της κάμερας...)
  • Που να έχει πολλές μικρές θήκες από δω κι από κει, για να χωράει τα μικρά και βασικά μου και να μην τα ψάχνω επί 3 ώρες χωρίς αποτέλεσμα (βλέπε φλασάκι usb).   

Λύση Νο1:
Εμπρός, καλά μου πόδια! 


  "Εμπρός, καλά μου πόδια" = ψάξιμο. Και τελικά... συμβιβασμός. Αφού γύρισα το εμπορικό σύμπαν (διαδικτυακό και μη) και δεν έβρισκα τίποτε οικονομικό με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, τελικά αγόρασα με μόλις 13€ ένα σακίδιο πλάτης μεγάλο μεν, με πολύ λιγότερες θήκες από όσες ήθελα δε: είχε δύο μικρές πλαϊνές και μία μεγαλύτερη θήκη εξωτερικά, και δύο μικρές εσωτερικά (που όμως δεν μου έφταναν ούτε με σφαίρες).

  Αρχικά του κρέμασα το αγαπημένο μου rock μπρελόκ, περνώντας το απλά από την τρυπούλα του φερμουάρ, αλλά τι τα θες; Ωραίο έδειχνε, αλλά χρηστικό; Μπαααα... το πρόβλημα παρέμενε (τι να κάνει από μόνο του το καημένο το ροκάκι μου, θαύματα);




Λύση Νο2:
Εμπρός, καλά μου χέρια! 

  Το "εμπρός, καλά μου χέρια" με άλλα λόγια σημαίνει "άλλαξα ελαφρώς τα φώτα στο σακίδιο". Εύκολα, σε ελάχιστο χρόνο και ανέξοδα. Πάμε να δούμε τι έκανα:

Τσέπες:


1. Πήρα ένα παλιό, αντρικό τζιν παντελόνι που ήταν για πέταμα και που είχα κρατήσει στην άκρη. (Γιατί ποτέ δεν ξέρεις... δεν πετάμε τίποτα, παιδιά! Κάπου θα χρησιμεύσει!)

  Και μαντέψτε: χρησίμεψε! Του έκοψα τη μία πίσω τσέπη (όλη μαζί, μαζί με το τμήμα του παντελονιού όπου ήταν ραμμένη) και την πολύ μικρούλα τσέπη που είχε μπροστά. Έκοψα στο όριο της ραφής (με καλό ψαλίδι για να αποφύγω τα ξεφτίσματα), αλλά πολύ προσεκτικά για να μην χαλάσω τις ραφές.

2. Πήρα βενζινόκολλα, την άπλωσα στην πίσω πλευρά κάθε τσέπης και τις κόλλησα στο εσωτερικό της τσάντας, στα σημεία που με βόλευαν, αφού γύρισα το σακίδιο το μέσα-έξω. Στερέωσα με λίγη κλωστή τις τέσσερις άκρες κάθε τσέπης για επιπλέον ασφάλεια... και αυτό ήταν.



Έτσι έδειχνε μετά τις προσθήκες (γυρισμένο το μέσα-έξω...)



  Τόσο απλά, χωρίς πολλά-πολλά (ραψίματα) απέκτησα δύο ανθεκτικές τσέπες επιπλέον στο εσωτερικό για μικροαντικείμενα. Η μία τους, αρκετά βαθιά κιόλας. Και τι πειράζει που δεν είναι το ίδιο ύφασμα με την επένδυση; Το τζιν πάει με όλα, σωστά; Άλλωστε οι τσέπες αυτές είναι στο εσωτερικό της τσάντας, και δεν θα τις βλέπει κανείς άλλος πέρα από εμένα.

 Έκανα και κάτι ακόμη: στην πλαϊνή εσωτερική ραφή πέρασα μια μικρή παραμανίτσα, από αυτές που μερικές φορές βρίσκουμε στις ετικέτες των ρούχων. Φαίνεται στις φωτογραφίες. Από αυτή κρέμασα τα λαστιχάκια των μαλλιών μου και το κλαμεράκι μου, για να μπορώ να τα βρίσκω εύκολα και γρήγορα. 

  Γυρνώντας κανονικά το σακίδιο, οι τσέπες δείχνουν έτσι (μία τσέπη σε κάθε του πλευρά):




Εξωτερική όψη:


  Το σημείο πάνω από τη μεγάλη εξωτερική τσέπη μου φαινόταν κάπως. Άδειο, να το πω; Αδιάφορο να το πω; Πάμε να δούμε τι έκανα:

1. Πήρα ένα μαύρο μανίκι (ναι, μανίκι!), το οποίο είχα κόψει και κρατήσει από μια παλιά μου μακό μπλούζα που δεν ήθελα πια.




2. Δίπλωσα, έραψα με δυο βελονιές και σχημάτισα με το μανίκι ένα μεγάλο φιόγκο.

3. Τύλιξα στο κέντρο του φιόγκου ένα κομμάτι γκρι σουέτ και το στερέωσα με λίγη κλωστή.

4. Έραψα το φιόγκο εξωτερικά στο σακίδιο, πάνω από τη μεγάλη τσέπη.



Σακίδιο έτοιμο! 

Με ροκ αισθητική, χρηστικό και με θήκες, όπως το ήθελα!





Ε, λοιπόν· τώρα η τέλεια (για μένα) τσάντα υπάρχει


Με γεια μου!
😜

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2017

Frida Kahlo t-shirt


  Την πρώτη φορά που "συναντηθήκαμε" η Frida κι εγώ (στον ίδιο χώρο μεν, σε μια δημιουργία μου δε), ήταν για χάρη ενός giveaway που έκανα εδώ, πριν από ένα χρόνο.

  Τότε, το αποτέλεσμα της συνάντησής μας ήταν αυτό και είχε ταξιδέψει ως την Αριάδνη (Only you!) που τελικά το είχε κερδίσει.




  Ένα χρόνο μετά συναντηθήκαμε ξανά η Μεξικανή ζωγράφος κι εγώ, κι αυτό χάρη στη συνάδελφό μου που μου ζήτησε να της ζωγραφίσω ένα t-shirt με το πρόσωπο της Frida, αποτυπώνοντας γύρω του και κάποια συγκεκριμένα λόγια της που είχε επιλέξει.

  Αγαπώ τη Frida... το έχω ξαναπεί. Όχι μόνο για το σπουδαίο έργο της, αλλά και για την ξεχωριστή προσωπικότητά της. Πάντοτε ήταν (και πάντοτε θα είναι) πηγή έμπνευσης για μένα, έτσι χάρηκα ιδιαίτερα που μου δόθηκε η ευκαιρία να τη "συναντήσω" και πάλι. 



Frida Kahlo t-shirt
(hand painted) 



"I am my own muse.
The subject I know best.
The subject I want to better".
Frida Kahlo (1907-1954)

"Είμαι η μούσα του εαυτού μου. 
Το θέμα που γνωρίζω καλύτερα. 
Το θέμα που θέλω να βελτιώσω". 
Φρίδα Κάλο (1907-1954)


_______________________________________________________


Υ.Γ. Παρατηρώ ότι (εδώ και καιρό) η συχνότητα των μηνιαίων μου αναρτήσεων έχει πάρει την κατιούσα... Όλα καλά παρόλα αυτά, το μόνο που μου λείπει είναι να βρεθεί τρόπος να προστεθούν καμιά δεκαριά παραπάνω ώρες στο 24ωρο και θα είμαι ακόμη καλύτερα μετά, σας το εγγυώμαι! (So many things I want to do, so little time... που λένε και στο χωριό μου).

 Βρίσκω τώρα την ευκαιρία να σας δείξω τη φωτογραφία/συμμετοχή μου στο 1ο Δρώμενο Φωτογραφίζειν της Μαρίας μας (Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά), το οποίο είχε το θέμα "Γέφυρες". Είναι μια μικρή, κουκλίστικη πεζογέφυρα που φωτογράφισα στον Άγιο Νικόλαο, στην Κρήτη. 


Μπορείτε να δείτε τη φωτογραφία 
στον άλλο μου χώρο, κάνοντας κλικ εδώ 



  Θερμά συγχαρητήρια στη Μαριάννα μας που κέρδισε, η φωτογραφία της ήταν εξαιρετική! Μαρία μου σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και εύχομαι σε όλους σας ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...