Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Σκουλαρίκια από χρωματιστό ατσαλόσυρμα (ντίζα)

     Καλησπέρα σε όλους!

     Το πρόβλημα με τον υπολογιστή μου ευτυχώς ξεπεράστηκε σύντομα (και σχετικά ανώδυνα), οπότε είμαι χαρούμενη που είμαι εδώ μαζί σας πάλι... Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά και να έχετε ένα όμορφο Σάββατο μέχρι στιγμής!

     Σήμερα θα ήθελα να σας δείξω κάποια σκουλαρίκια που έφτιαξα. Χρησιμοποίησα χρωματιστή ντίζα (ή αλλιώς ατσαλόσυρμα), διάφορες χαντρούλες και, σε μια περίπτωση, μια πολύ όμορφη και "μαλλιαρή" (!!) κορδέλα που ανακάλυψα. Ελπίζω να σας αρέσουν!



Κρεμαστά σκουλαρίκια με μοβ ντίζα, ιριδίζουσες μπλε-μοβ χαντρούλες, 
ασημί στοιχεία και κούμπωμα και μοβ συνθετική κορδέλα

ΚΩΔ. Es1




Κρεμαστά σκουλαρίκια με πετρόλ ντίζα, μπρονζέ χαντρούλες και κούμπωμα 
και γυάλινες ακανόνιστες χάντρες σε γκρι-πετρόλ αποχρώσεις με 
κόκκινες και χρυσές πιτσιλιές. 

ΚΩΔ. Es2




Κρεμαστά σκουλαρίκια με χρυσαφί ντίζα και κούμπωμα, 
χρυσές χαντρούλες, πετρόλ πέρλες και γυάλινες ακανόνιστες 
χάντρες σε γκρι-πετρόλ αποχρώσεις με χρυσές διακλαδώσεις.  

ΚΩΔ. Es3




Κρεμαστά σκουλαρίκια με χρυσαφί ντίζα και κούμπωμα, χρυσές 
και ροζ ανοιχτές χαντρούλες, faux μαργαριταράκια και τριανταφυλλάκια.

ΚΩΔ. Es4


Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα ευχαριστώ... στο μέσον μιας καταστροφής...

     Καλησπέρα σε όλους!

     Η παρέα μας εδώ σιγά-σιγά μεγαλώνει.... νέοι φίλοι έρχονται... κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενη! Είναι τόσο όμορφα που μπορώ να σας φιλοξενώ στο "σπιτάκι" μου και να επικοινωνούμε... Θα ήθελα να πω σε όλους ένα μεγάλο ευχαριστώ, για την αποδοχή σας και για τα καλά σας λόγια, και να καλωσορίσω τα νέα μέλη της παρέας.

     Αναφέρθηκα σε μια καταστροφή πιο πάνω... αυτός είναι και ο λόγος που έχω χαθεί λιγάκι... Ο φορητός μου υπολογιστής ξαφνικά κατέρρευσε (μάλλον από... ίωση...)! Αδύνατον, ανάμεσα σε άλλα, να συνδεθώ στο internet, να κάνω αναρτήσεις, να απαντήσω στα όμορφα σχόλια που μου στέλνετε, να δω τα δικά σας post και να καλωσορίσω τις νέες φίλες. Έχασα και τα μισά Windows... Έτσι, έστειλα  το laptop στο "γιατρό" και περιμένω να το πάρω - ευτυχώς είχα κάνει πρόσφατα backup τα αρχεία μου. Αν δεν το είχα κάνει, η καταστροφή για μένα θα ήταν ολική και ανεπανόρθωτη!

    Ελπίζω να διορθωθεί η κατάσταση σύντομα και να επανέλθω κοντά σας όπως θα ήθελα!

    Να περνάτε όμορφα, φιλιά σε όλους.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Δερμάτινα φαρδιά βραχιόλια διακοσμημένα με δαντέλα

     Καλό απόγευμα σε όλους!

     Έχοντας αρκετά αχρησιμοποίητα κομμάτια δέρματος και διάφορες δαντέλες, μου ήρθε η διάθεση για πειραματισμούς... Διάλεξα λοιπόν δύο διαφορετικά χρώματα δέρματος, συνδύασα τα δύο υλικά -δέρμα και δαντέλα-  και έφτιαξα φαρδιά δερμάτινα βραχιόλια, τα οποία πιστεύω ότι μπορούν να φορεθούν από τώρα έως το τέλος της άνοιξης.



Βραχιόλι από δέρμα σε φυσικό χρώμα και μοβ δαντέλα. 
Ενώνεται με κρίκους και κλείνει με κούμπωμα.
ΚΩΔ. Brd 1




Φαρδύ βραχιόλι-μανσέτα από καφέ δέρμα, 
διακοσμημένο με κίτρινη δαντέλα. Κλείνει με χρατς.
ΚΩΔ. Brd 2 

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Σκουλαρίκια με μεταλλικά δαχτυλίδια από κουτιά αναψυκτικών (can tabs)

     Καλή εβδομάδα σε όλους σας! 

     Έπειτα από τις κατασκευές όπου χρησιμοποίησα τα μεταλλικά καπάκια μπουκαλιών (σκουλαρίκια και δαχτυλίδια), αυτή τη φορά έβαλα στόχο τα αλουμινένια δαχτυλίδια από τα κουτάκια των αναψυκτικών ("can tabs").

     Στην προκειμένη περίπτωση, τα χρησιμοποίησα ως βάση για να φτιάξω σκουλαρίκια. Τα διακόσμησα έπειτα με χρωματιστό σύρμα και χάντρες και ... voila!


ΚΩΔ. Ece1


ΚΩΔ. Ece2


ΚΩΔ. Ece3


Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Η μεταμόρφωση μιας μπλούζας!

     Καλησπέρα σε όλους!

     Τι μπορεί να κάνει κανείς, όταν θέλει να "σώσει" μια μπλούζα από τον κάλαθο τον αχρήστων και ταυτόχρονα "πιάνουν" λίγο τα χέρια του; Παντρεύει το παλιό με το καινούριο και φτιάχνει κάτι ολοκαίνουριο, που έχει όμως την προσωπική του πινελιά...

     Να εξηγηθώ: προσφάτως, η μητέρα μου έβγαλε για πέταμα ένα λευκό t-shirt με στάμπα, που είχε εδώ και χρόνια καταχωνιασμένο στη ντουλάπα και το οποίο ήταν σταλμένο από Αυστραλία. Ούτε καν θυμόμουν να το είχα ξαναδεί, αλλά με το που είπε ότι θα το πετάξει, το άρπαξα. "Τι λες καλέ" (άναψα και κόρωσα), "κάτι θα βρω να το κάνω, αφού ξέρεις ότι ΔΕΝ ΠΕΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ..." της είπα. Έτσι, βρέθηκε στα χέρια μου. Δυστυχώς ήταν πολύ κοντό για να φορεθεί, αλλά η στάμπα του ήταν μια παλιά διαφήμιση για σπίρτα (ναι, ναι, vintage διαφήμιση... μμμ...ενδιαφέρον...), με ένα έξυπνο λογότυπο που μου άρεσε. 

     Πήγα για "ανασκαφές" στη δική μου ντουλάπα και βρήκα ένα μαύρο, χαλαρό και φαρδύ, με ριχτό τον ένα ώμο t-shirt, που είχα πρόσφατα (και οικονομικά) αγοράσει από γνωστό, ισπανικό πολυκατάστημα ρούχων (ονόματα δε λέμε...). Πήρα το λευκό t-shirt και ψαλίδισα περιμετρικά τη στάμπα, προσέχοντας να κρατήσω ομοιόμορφα, όσο γινόταν, τα περιθώρια. Έπειτα χρησιμοποίησα κόκκινη κλωστή και την έραψα πάνω στο μαύρο μου t-shirt, με σταυροβελονιές, γύρω-γύρω. Δεν πρόσθεσα άλλα στοιχεία, γιατί δεν ήθελα πολύ φορτωμένο το αποτέλεσμα. 




     Έτσι, απέκτησα μια ολοκαίνουρια μπλούζα με vintage στάμπα, η οποία ταιριάζει τέλεια με το μαύρο μου κολάν, με τζιν, ή ακόμη και με το κόκκινο παντελόνι μου. Δοκιμάστε το κι εσείς αν έχετε μπλουζάκια που δε φοράτε αλλά σας αρέσουν οι στάμπες τους, είναι πολύ εύκολο και οικονομικό και το αποτέλεσμα είναι εντελώς προσωπικό!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Tip: Μπορείτε εκτός από τις στάμπες να προσθέσετε και κορδελίτσες, κουμπιά, τρουκς, δαντέλες ή ό,τι άλλο φανταστείτε!

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Εναλλακτικά δαχτυλίδια από μεταλλικά καπάκια

     Γεια σας και πάλι...

     Εύχομαι να σας βρίσκω καλά και να είχατε μια όμορφη μέρα. 

  Αυτά τα δαχτυλίδια έγιναν με μεταλλικά καπάκια μπουκαλιών σε ασημί χρώμα και διακοσμήθηκαν με χάρτινες εικόνες και μοτίβα. Όπως καταλαβαίνετε, τίποτα δεν πάει χαμένο!!

     Καλό απόγευμα σε όλους!




Εναλλακτικό δαχτυλίδι με διακοσμημένο μεταλλικό καπάκι, 
σε ασημί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R2




Εναλλακτικό floral δαχτυλίδι με μεταλλικό καπάκι, 
σε ασημί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R1



Εναλλακτικό δαχτυλίδι με μεταλλικό καπάκι διακοσμημένο με animal print, 
σε ασημί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R3



Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Μια νέα σχολική χρονιά και μια χειροποίητη "σχολική" τσάντα-φάκελος από δέρμα

     Η μέρα σήμερα δεν είναι τυχαία... και για κάποιους ήταν εξαιρετικά σημαντική!




     Τα παιδάκια σε όλη τη χώρα σήμερα από τη μία συνειδητοποίησαν ότι τελείωσε κι επίσημα το καλοκαίρι και η ξενοιασιά, από την άλλη όμως ξαναβρήκαν τους φίλους τους στο σχολείο, βρήκαν ευκαιρία να κάνουν νέους φίλους σε μια καινούρια τάξη, είδαν πάλι μετά από καιρό τον αγαπημένο τους δάσκαλο, πήγαν για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο ή μεγάλωσαν και πήγαν "στο μεγάλο σχολείο", έκλαψαν γιατί ξαφνιάστηκαν από τη διαδικασία του αγιασμού και φοβήθηκαν μήπως χάσουν τη μαμά τους...

Εικόνες... εικόνες...

     Εύχομαι "Καλή αρχή και καλή σχολική χρονιά" σε μικρούς (μαθητές) και μεγάλους (γονείς και εκπαιδευτικούς)! Καλή δύναμη σε όλους, για μια δημιουργική, ήρεμη σχολική χρονιά, γεμάτη πρόοδο και χαρούμενα γέλια.


* * * * * * * * * * * 


     Σήμερα, επηρεασμένη από την ημέρα, θα σας δείξω μια χειροποίητη τσάντα - φάκελο, την οποία έφτιαξα για μένα στις αρχές του καλοκαιριού (κάνουμε και κανένα δώρο στον εαυτό μας πού και πού...!). 




     Από το χειμώνα ακόμη, έβλεπα τη Wendy (μέσω του blog της το οποίο και παρακολουθώ) να φτιάχνει μόνη της μεγάλους φακέλους, χειροποίητους (μπορείτε να δείτε ένα παράδειγμα εδώ). Σαν να μην έφτανε αυτό, πριν το καλοκαίρι, όποιο περιοδικό και να άνοιγα έβλεπα να διαφημίζονται (ως τα πλέον μοδάτα αξεσουάρ) όλο χρωματιστές τσάντες-φάκελοι σε υπερμεγέθεις διαστάσεις. 

     Ε, δεν ήθελε και πολύ για να πάρω μπρος... Αγόρασα δέρμα σε πράσινο χρώμα και στρώθηκα στη δουλειά... με ό,τι ήθελε προκύψει!

     Η ιδέα αρχικά ήταν να μοιάζει με τις παλιές σχολικές τσάντες, οι οποίες δεν κυκλοφορούν πια. Στην πορεία, διαπίστωσα ότι αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο, όταν αποφασίζεις να δουλέψεις δέρμα και μάλιστα με το χέρι!! Εκείνες τις μέρες, τα χέρια μου δεν βλέπονταν από τη βενζινόκολλα και από την προσπάθεια να σπρώχνω τη βελόνα και την κλωστή (το δέρμα είναι πολύ σκληρό υλικό για να ράψεις με το χέρι... αλλά εγώ εκεί... υπομονή και επιμονή...). Σκέφτηκα να βάλω και χερούλι, αλλά δεν βρήκα λύση στο πώς να το στερεώσω, ώστε να αντέχει το βάρος του περιεχομένου της τσάντας χωρίς να κινδυνεύει να σκιστεί. Βέβαια φταίω κι εγώ, γιατί είμαι από τις γυναίκες εκείνες που η τσάντα τους είναι σαν την τσάντα του Sport Billy - το θυμάστε εκείνο το παλιό καρτούν, το οποίο είχε μια τσάντα μέσα από την οποία μπορούσε να βγάλει κάθε πιθανό και απίθανο αντικείμενο; Ε, έτσι είναι και η δική μου!

     Τέλος πάντων, χερούλι δεν έβαλα, αλλά για να πω την αλήθεια δεν με πειράζει, καθώς συνήθως κρατώ τους φακέλους από τη μία τους γωνία. Η τσάντα κλείνει με χρατς και οι διακοσμήσεις έξω έχουν γίνει με πυρογράφο και με παλιά, vintage κουμπιά.  Το καλύτερο; Είναι αρκετά μεγάλη ώστε να χωράει κάθε πιθανό και απίθανο αντικείμενο και σε πολλές περιστάσεις με έσωσε φέτος το καλοκαίρι...


Φιλιά σε όλους και καλό απόγευμα!



Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Δερμάτινο βραχιόλι της αμμουδιάς και της θάλασσας

     Καλό απόγευμα!

     Το βραχιόλι αυτό περιλαμβάνει πολλά από τα πράγματα που αγαπώ. Το μπλε χρώμα, σε όλες του τις τονικότητες και τις αποχρώσεις (γαλάζιο, μπλε ραφ, τιρκουάζ, πετρόλ...) το λατρεύω. Λατρεύω επίσης τα κοχύλια κι έχω περάσει πολλές ... εργατοώρες -συχνά μαζί με το άλλο μου μισό - να τα μαζεύω από τις αμμουδιές!

     Με άρωμα θάλασσας λοιπόν και με πολλή αγάπη, η τελευταία μου δημιουργία:



Βραχιόλι από γαλάζιο δέρμα, κερωμένα κορδόνια και 
επεξεργασμένο κοχύλι. Με ασημί στοιχεία και κούμπωμα.
ΚΩΔ. Brl 1



Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Χειροποίητα, funky δαχτυλίδια

     Καλησπέρα σε όλους!

     Καθώς η καλοκαιρία συνεχίζεται (ευτυχώς!) και η διάθεσή μου είναι ακόμη καλοκαιρινή (δε θέλω να παραδεχτώ ότι έχει έρθει το φθινόπωρο, οπότε παραβλέπω το ότι βρισκόμαστε στο Σεπτέμβρη...), σήμερα θα σας παρουσιάσω τις νέες μου δημιουργίες: δαχτυλίδια με χαρούμενη διάθεση και χρώμα. 
     
    

Floral δαχτυλίδι με κουμπί και χειροποίητη χάντρα από χρωματιστό σύρμα 
σε πράσινο χρώμα. Σε ασημί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R4




Floral δαχτυλίδι με κουμπιά και πέρλα, σε ασημί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R5 




Floral δαχτυλίδι με κουμπιά και πράσινη χάντρα, 
σε ασημί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R6





Δαχτυλίδι με vintage κουμπί και χειροποίητη χάντρα από σύρμα 
στο χρώμα του χαλκού. Σε χρυσαφί βάση με ρυθμιζόμενο άνοιγμα.
ΚΩΔ. R7


Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Η εμπειρία του να κατασκευάζεις ένα γλυπτό για πρώτη φορά: λέξεις και εικόνες

     Τον περασμένο Μάιο ή Ιούνιο (δε θυμάμαι ακριβώς το πότε), έτυχε να βρεθώ στο Λιμένα της Θάσου, έχοντας μια υποχρέωση να διεκπεραιώσω. Αφού τελείωσα ό,τι είχα να κάνω, βρέθηκα μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο, έχοντας λίγη ώρα ελεύθερη. Το μουσείο ήταν ανοιχτό, έτσι σκέφτηκα "γιατί όχι;" και μπήκα. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα αυτά που είδα: αξιόλογα εκθέματα και πολυεπίπεδοι χώροι με προδιαγραφές που δεν περίμενα να συναντήσω στο μουσείο ενός μικρού νησιού (αν σας αρέσουν τα μουσεία, να πάτε οπωσδήποτε να το επισκεφθείτε αν σας φέρει ο δρόμος προς τα εκεί)...

     Τελοσπάντων, φεύγοντας, κατέβηκα από μια εσωτερική σκάλα που δεν είχα ξαναπεράσει όση ώρα ανεβοκατέβαινα στα επίπεδα και κοιτούσα τα εκθέματα. Και είδα αυτό, τοποθετημένο σεμνά στη γωνίτσα της σκάλας: 


     Έμεινα να το κοιτάζω. Δεν είναι κάτι που περιμένεις να δεις μέσα σε ένα τέτοιο χώρο, να συνυπάρχει μαζί με εκθέματα της αρχαιότητας!  Γύρισα γύρω του, το περιεργάστηκα (είναι αρκετά ψηλό, ίσως κοντά στα 2 μέτρα και μάλλον έχει φτιαχτεί από πηλό, αν και δεν είμαι σίγουρη), κανένα όνομα, καμιά ταμπελίτσα για το δημιουργό. Τίποτα. Σήμερα που το σκέφτομαι, μάλλον είναι και το μοναδικό ατόπημα του μουσείου: δεν ξέρεις ποιος το έφτιαξε, πότε, γιατί, αν είναι δωρεά, ποια υλικά χρησιμοποιήθηκαν, τίποτα. Μου φάνηκε πανέμορφο. Σκέφτηκα να ζητήσω πληροφορίες, αλλά φοβήθηκα μήπως με στραβοκοιτάξουν, σκεπτόμενοι ότι είδα ένα ολόκληρο μουσείο με αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής και αντί να εντυπωσιαστώ από αυτά, εγώ πρόσεξα α υ τ ό... Έτσι, δε ρώτησα (κι ακόμη μετανιώνω γι΄αυτό).

     Γύρισα στο σπίτι μου με τη σκέψη: "Τι όμορφο! Θέλω κι εγώ να δοκιμάσω να κάνω κάτι τέτοιο!"... και άρχισα να "ψάχνομαι" με το πώς. Πώς φτιάχνεις κάτι παραπλήσιο με αυτό που έχεις δει, χωρίς να έχεις καν δοκιμάσει ξανά να ασχοληθείς με γλυπτό; Για να μην τα πολυλογώ, μετά από μέρες κατέληξα στα εξής συμπεράσματα (και λύσεις): 

1. Χρειαζόμουν μια βάση, πάνω στην οποία θα μπορούσα να το στήσω (αγόρασα ένα ξύλινο στρογγυλό πλαστήρι για πίτσα, με διάμετρο περίπου 40 εκ)
2. Χρειαζόμουν ένα σκελετό που να μπορεί να στηρίξει το σχήμα, τον όγκο και το βάρος (χρησιμοποίησα ένα ξύλινο πηχάκι με ύψος 95 εκ. περίπου, το οποίο βιδώθηκε όρθιο επάνω στη βάση, χοντρό σύρμα, σύρμα κήπου και ... αλουμινόχαρτο...)
3. Χρειαζόμουν ένα υλικό που θα μπορούσα εύκολα να δουλέψω - ο ψηνόμενος πηλός θέλει κλίβανο, ειδικά σε τέτοια μεγέθη (έτσι, χρησιμοποίησα γύψο καλλιτεχνίας και γυψόγαζα). 

     Το όρθιο, ξύλινο πηχάκι πάνω στη βάση θα μου χρησίμευε για να οριοθετήσω το σώμα. Έχοντας ήδη αποφασίσει να κάνω μια γυναικεία μορφή, έφτιαξα σπείρες με το χοντρό σύρμα και το στερέωσα στο πηχάκι και στη βάση, ώστε να σχηματιστεί μια φούστα. Πάνω από αυτό, έντυσα με αλουμινόχαρτο το υπόλοιπο πηχάκι, κάνοντας έτσι ένα καλούπι που ήταν εύκολο να μορφοποιηθεί, για να σχηματίσω τον κορμό του σώματος. Δεν ήθελα να βάλω σκέτο γύψο για να σχηματίσω τον κορμό, γιατί στεγνώνει γρήγορα (και δε δουλεύεται τόσο καλά αν θέλεις να κάνεις λεπτομέρειες) και επιπλέον, είναι πολύ βαρύς σαν υλικό (και το γλυπτό μου θα γινόταν ασήκωτο). Έπειτα, έδεσα σύρμα για τα χέρια, και το έντυσα και αυτό με αλουμινόχαρτο για να τα σχηματίσω. Να το πρώτο στάδιο:




     Εντάξει, ξέρω, δεν το λες και όμορφο! Αλλά μετά, άρχισα να ντύνω το σκελετό με τη γυψόγαζα και το γύψο και τότε, κάτι άρχισε να γίνεται...






 




     Για το κεφάλι χρησιμοποίησα ένα μπαλόνι, το οποίο κάλυψα με γυψόγαζα και μετά στερέωσα στο σώμα. Εκείνες τις μέρες, δούλευα έξω (πού να τολμήσω να ασχοληθώ με γύψους μέσα στο σπίτι!) και είχε αφύσικη ζέστη (μιλάω για τα μέσα Ιουλίου). Ο γύψος στέγνωνε ταχύτατα και ... το άλλο μου μισό με παρατηρούσε να δουλεύω γεμάτη γύψους μέσα στη ζέστη, σαν την τρελή (πάλι η βοήθειά του αποδείχτηκε πολύτιμη, καθώς είχα τόσο γύψο κολλημένο στα χέρια μου που δε μπορούσα να πιάσω τίποτα άλλο χωρίς να αχρηστευτεί).

     Ύστερα, πήρα πινέλα και μπογιές (χρησιμοποίησα λαδομπογιά και πλαστικό, πάνω από ένα παχύ στρώμα αστάρι). Και το αποτέλεσμα ήταν αυτό:












     Θέλοντας να διακοσμήσω λίγο το φόρεμά της, άρχισα να ζωγραφίζω μοτίβα, επηρεασμένη από τα μοτίβα του G. Klimt, του Αυστριακού ζωγράφου. Στο τέλος, εφάρμοσα προστατευτικό βερνίκι σε όλο το γλυπτό. Εδώ είναι το τελικό αποτέλεσμα:





     Έχει ύψος λίγο πάνω από το 1 μέτρο, ζυγίζει περίπου 5,5 κιλά, και μου πήρε 3 εβδομάδες να το ολοκληρώσω. Δεν ξέρω πώς θα σας φανεί, εγώ όμως το αγαπώ γι' αυτό που είναι και αισθάνομαι περήφανη που μπόρεσα τελικά να το φτιάξω, παρόλο που μου έλειπαν οι γνώσεις και η εμπειρία. 

     Θα χαρώ να μου γράψετε τα σχόλιά σας και να μου πείτε πώς σας φάνηκε!


Υ.Γ. Ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα με το τόσο μεγάλο post: θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου, από την αρχή ως το τέλος, χωρίς να σας αφήσω απέξω από τίποτα... 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...